Ik vond het waardevol om mijn verhaal te delen in de groep. Herkenning in de verhalen van de ander. Het geeft steun en ook kracht. In mijn geval om stappen te zetten, waarbij ik steeds meer van mezelf laat zien. Het geeft mij ook weer de bevestiging dat we niet hoeven op te lossen voor de ander. Luisteren en teruggeven wat er bij jou gebeurt is voldoende.

De onderwijstafel, daar komen mensen met hart voor het onderwijs samen om te reflecteren en inventariseren hoe het onderwijs er nu voor staat en hoe het beter zou kunnen, of eigenlijk beter moet. Ik besef nu meer dan ooit dat de leerlingen zich veilig moeten voelen, echt op hun plek in de groep en op school. Zo komen zij het beste tot leren. Dit is wat de onderwijstafel bereikt voor het huidige onderwijs; Goed, veilig en fijn onderwijs! Wanneer ik kon was ik er altijd bij. Bovendien heeft mij als leerkracht andere ideeën en inzichten gegeven, over mezelf en over wat belangrijk is voor de leerlingen en het kunnen leren door de leerlingen. Dat zij meer eigenaarschap nodig hebben en verdienen. En mede door de ideeën vanuit de OnderwijsTafel zijn we op school werkvormen gaan inzetten ( in eerste instantie midden- boven bouw en ook met een aantal oudste kleuters) waarbij de leerlingen zelf meer eigenaarschap hebben bij hun leren.

Tijdens de avondbijeenkomst van de OnderwijsTafel heb ik met andere aanwezigen gesproken over waar ik/we tegenaan lopen in ons werk en ervaringen gedeeld. Alleen al (h)erkenning te vinden voor het proces waar ik in zit was helend. Het gesprek werd mooi begeleid en in alle openheid mocht alles, elke emotie, gedachte, reactie, er zijn. Ik ben weer een stapje verder op mijn pad. De veiligheid en de steun van alle aanwezigen hebben daarbij geholpen. Een hele waardevolle bijeenkomst!

Een noodzakelijk platform waar individuen bij elkaar komen die zich inzetten om jongeren meer in hun kracht te zetten om te mogen leren over het leven. We hebben onze inspiratie en onze worstelingen daarover gedeeld en ons gerealiseerd dat we niet de enige zijn. We hebben met elkaars hulp diep naar onszelf gekeken om onze eigen belemmeringen in beweging te brengen om zo de verbinding met jonge mensen sterker neer te kunnen zetten en een veilige leeromgeving te creëren. Ik ging bekrachtigd, geroerd en gesteund naar huis die avond, met een voorwaartse energie in m’n lijf.

Wij dragen ons nu als een team. We weten elkaars krachten en durven ons kwetsbaar op te stellen. Dat heeft tot gevolg dat we elkaar, oprecht en eerlijk aanspreken als we in de groep zijn en met name ook als we fout gaan. Het wordt op dusdanige manier geadresseerd dat het niet persoonlijk wordt, maar als teambelang wordt benaderd: dit hebben WE afgesproken, dit zouden WE ook moeten doen. Er zit geen persoonlijk iets in, maar we spreken nu in de taal van het team.